Kucyk jest wałaszkiem, ma na imię Jasyr, m: Marjon's Jannine o: Strayer's Samson. Maluch ma 8 lat i większość swojego życia spędził na łąkach, nie jest zajeżdżony. Na początku gdy do nas trafił był kłębkiem nerwów. Mimo strachu był też bardzo ciekawski i niesamowicie milusiński. Dzisiaj robi codziennie coraz więcej postępów, nie boi się żadnych zabiegów pielęgnacyjnych, lubi kontakt z człowiekiem. Gdy już przekona się, że człowiek nie ma złych zamiarów; da ze sobą zrobić dosłownie wszystko, nie wykazuje ani grama agresji, nawet nie skubie, a jak się przytula! Mamy na prawdę sporo śmiechu podczas czyszczenia gdyż czasem bardziej przypomina kota niż konia. Jak tylko kucyś będzie gotowy; zaczniemy pracę pod siodłem, na razie musimy jeszcze zadbać o to, by się w pełni rozluźnił i przyzwyczaił do sytuacji, co nagle to po diable 🙂

Postanowiłam również się odezwać i przedstawić wam kogoś w tym wątku 🙂
Swoją przygodę z jeździectwem zaczynałam na kucykach i do dziś darzę te wariaty największym uczuciem. Mam to szczęście, że mimo wieku jestem niska i szczupła, więc nadal spokojnie mogę jeździć na kucykach.
Moją ukochaną rasą są kuce connemara, z jednym przedstawicielem tej rasy spędziłam aż 8 lat, sporo razem zrobiliśmy, mimo faktu, że moi rodzice jako zieleni w temacie kupili mi go gdy był czteroletnim ogierem  🙄 Ja byłam wtedy tylko małą dziewczynką, wiele ciężkich chwil za nami, dzisiaj jednak mogę powiedzieć, że się udało; dzięki dobrym trenerom i pracy mamy za sobą piękną, owocną przygodę, a kucyk do dziś startuje w zawodach pod dziećmi 🙂
Od niedawna jestem szczęśliwą posiadaczką pięknego walijczyka! Czy ten maluch tylko mnie chwycił za oko do tego stopnia, że od pierwszego wejrzenia się w nim zakochałam?